...ostatni czy przed ostatni ?

Wigilia2018 …... i moje rozmyślania.

Ja przeżywam być może już przed ostatni albo ostatni zakręt w swoim życiu. Jestem jak motorniczy na przed ostatnim albo ostatnim kursie, który wie, że przed nim już tylko zajezdnia. Ale ciągle jeszcze jakość jadę. Tak, to zmaganie się ze starością ! Próbuję w tym ohydnym dziadzieniu się znaleźć jakiś modus vivendi, ale czy mi się uda? Nie wiem ?

Życie ludzkie a w nim człowiek podąża od upadku do upadku, rzecz w tym, aby umieć się z tych upadków wydźwignąć i przejść w fazę dezintegracji pozytywnej. Taki proces pozwala poznać samego siebie, poznać swoje wartość, poznać swoje możliwości.

Kończę w tym roku 70 lat. CZY jestem na tyle stary, żeby dać sobie ze wszystkim już spokój, czyli pozostać w dołku. Kawka i kieliszeczek, fajeczka, gołąbeczki i człowiek zaczyna wegetować. Na taki los z mojej strony nie ma jednak …. we mnie zgody!

Starości trzeba się uczyć, aby przeżyć ją tak intensywnie jak młodość. Zarówno w młodości jak i starości wciąż trzeba zdobywać nowe umiejętności. Tyle tylko, że w młodości człowiek gna do przodu, a w starości walczy, żeby się nie cofać za bardzo. W młodości wszystko jest nadzieją, a w starości lękiem. Jedyny sposób, by tę starość dało się skonsumować jak należy i uczyć się jej mądrze i z pokorą.

– Trudne staje się wszystko ! Powyżej piętra zadyszka, sen płytszy. oddech krótszy. Jedzenie zaczyna szkodzić, przysmaki targają wątrobą. Boję się, kiedy najbliżsi zaczną traktować mnie jak zatraceńca. Zamiast być dla nich orłem, siłą, stanę się niedołęgą..... zbędnym i być może nie potrzebnym nikomu. Zapewne niedługo już znajdę się w środku bardzo silnych procesów starzenia, a przecież trzeba się jeszcze przygotować na najgorsze…… CZY DAM RADĘ ? DAM - bo z tym każdy jakoś sobie musi poradzić ! Bo starość to jak błotna lub śnieżna lawina przesuwa się ciągle, ale tylko przodu i nie można mieć żadnych złudzeń, że w końcu cię dorwie. NIESTETY procesów fizycznych, ale i psychicznych zatrzymać się nie da, należy się trzymać i nie zamieniać w kwękającego starego DZIADA.

Zenobiusz Doruch